لیتیوم به عنوان استاندارد طلایی برای درمان اختلال دوقطبی (BD) در نظر گرفته می شود ، اما طبق مطالعه اخیر موسسه ژنتیک سالک تحقیق در ایالات متحده

این مطالعه به سرپرستی دکتر Rusty Kaag ، استاد مغز و اعصاب در انستیتوی آمریکایی ، نشان داد که کاهش فعال شدن ژنی به نام LEF1 عملکرد عصبی طبیعی را مختل می کند و باعث تحریک پذیری بیش از حد در سلول های مغزی می شود ، که یکی از علائم اصلی اختلال BD دو قطبی است.

دکتر رناتا سانتوس ، یکی از نویسندگان این تحقیق ، گفت: “فقط یک سوم بیماران به لیتیوم پاسخ می دهند ، وقتی علائم از بین می روند.” ما به مکانیسم های مولکولی زمینه ساز مقاومت لیتیوم علاقه مند بودیم که مانع درمان لیتیوم در افراد غیر پاسخ دهنده می شود. افرادی که به لیتیوم درمانی پاسخ نمی دهند.

وی ادامه داد: “ما از دیدن اینكه می توان فعالیت ژن LEF1 و ژن های مرتبط را افزایش داد و آن را به عنوان هدفی جدید برای مداخله درمانی در اختلال دوقطبی (BD) تبدیل كرد ، هیجان زده شدیم.”

این مطالعه بر اساس یافته های قبلی این تیم انجام شده است که سلولهای عصبی در افراد مبتلا به بیماری بهجت و بدون واکنش به لیتیوم ، بزرگتر هستند و به طور متفاوتی آتش می گیرند (به راحتی تحریک می شوند یا بیش از حد هیجان زده می شوند) و جریان پتاسیم را افزایش می دهند.

موضوعات در مطالعه تیمی حاضر شامل پاسخ دهندگان لیتیوم ، غیر پاسخگو و افراد بدون اختلال دو قطبی (BD) (گروه کنترل) است.

محققان با استفاده از روش های سلول های بنیادی سلول های عصبی سلول های خونی افراد را رشد داده و رفتار ژنتیکی و عصبی این سه گروه را مقایسه کردند.

آنها ژنهای زیادی را در همه زمینه ها مورد بررسی قرار می دهند ، اما به نظر می رسد که ژن (LEF1) یکی از متنوع ترین ژنها در افراد غیر پاسخ دهنده باشد. معمولاً این ژن با جفت شدن با پروتئین دیگری به نام بتا-کاتنین نقش مهمی در عملکرد عصبی دارد. فعالیت در سلولهای عصبی.

در نورونهای کنترل شده یا واکنش پذیر ، لیتیوم اجازه می دهد تا بتا-کاتنین با ژن LEF1 جفت شود. با این حال ، در افراد غیر پاسخ دهنده ، لیتیوم غیرفعال است زیرا سطح ژن LEF1 برای ترکیب شدن بسیار پایین است ، بنابراین تنظیم فعالیتی وجود ندارد سلول.

هنگامی که تیم اسید والپروئیک را تجویز کرد ، درمانی که اغلب برای افراد غیر پاسخ دهنده استفاده می شود ، اندازه گیری ها نشان داد که سطح ژن LEF1 افزایش یافته و سایر ژن های مربوطه فعال می شود و هنگامی که تیم ژن LEF1 را در سلول های عصبی کنترل خاموش کرد ، دریافتند که ژن های مرتبط فعال نشده اند.

این نتایج نشان دهنده نقش حیاتی ژن LEF1 در کنترل تحریک عصبی است.

محققان گفتند وقتی فعالیت ژن را خاموش می کنیم (LEF1). سلولهای عصبی بسیار هیجان زده شدند … و هنگامی که ما از والپروئیک اسید استفاده کردیم. بیان ژن LEF1 افزایش یافت و ما تحریک بیش از حد را کاهش دادیم.

این نشان دهنده یک رابطه علی است ، به همین دلیل محققان معتقدند که ژن LEF1 ممکن است یک هدف بالقوه برای دارو درمانی باشد.

ژن LEF1 همچنین ممکن است به محققان کمک کند تا یک آزمایش غربالگری برای پاسخ دهی ایجاد کنند. در حال حاضر ، فقط پزشکان می توانند تشخیص دهند که آیا بیمار با استفاده از یک دوره درمانی کامل که ممکن است یک سال طول بکشد ، به لیتیوم پاسخ می دهد یا خیر.